Nadanie certyfikatu

                                

 

TYSZOWCE 30.03.200r.

 

SCENARIUSZ

UROCZYSTOŚCI SZKOLNEJ Z OKAZJI

OTRZYMANIA PRZEZ KLUB OLIMPIJCZYKA CERTYFIKATU PKOL

 

PROGRAM UROCZYSTOŚCI:

1.     Powitanie i przedstawienie gości - Dyrektor Szkoły

2.     Informacja o powstaniu i działalności Klubu Olimpijczyka w tym sprawozdanie z realizacji w szkole ,,Tygodnia Edukacji Olimpijskiej” – Przewodniczący KO

3.     Spektakl słowno-muzyczny - ,,Symbolika i historia nowożytnych Igrzysk Olimpijskich”

4.     Wręczenie certyfikatu PKOL działającemu w szkole Klubowi  Olimpijczyka.

5.     Rozstrzygnięcie konkursu plastycznego i wręczenie laureatom nagród.

6.     Spotkania olimpijczyków z młodzieżą szkolną.

Ad. 2

Klub Olimpijczyka przy Szkole Podstawowej im. Jana Kilińskiego powstał z inicjatywy pracujących w niej nauczycieli w dniu 7 listopada 2003 roku. Jako główne cele swojej działalności Klub postawił sobie propagowanie i krzewienie idei olimpijskiej, upowszechnianie wartości i zasad olimpizmu oraz popularyzowanie wybitnych zawodników, trenerów i działaczy. Do współpracy w realizacji wyżej przedstawionych celów Klub zaprosił wszystkich zainteresowanych /wysyłając do szkół i instytucji zaproszenia do współpracy, wyjaśniając cel powstania i zadania Klubu/. Z inicjatywy Klubu Olimpijczyka w styczniu ogłoszony został dla uczniów międzyszkolny konkurs plastyczny W konkursie wzięło udział 117 uczniów. Rozstrzygnięcie konkursu i wręczenie nagród nastąpi w dalszej części dzisiejszej uroczystości. Również z inicjatywy Klubu Olimpijczyka od 24 marcu w naszej szkole trwają ,,Dni Edukacji Olimpijskiej”, których głównym założeniem  jest:

·        upowszechnienie wśród uczniów wartości i zasad olimpizmu
·        przedstawienie i wyjaśnienie symboli ruchu  olimpijskiego – hymn olimpijski, znicz, przyrzeczenie, hasło czy flaga olimpijska.
·        zapoznanie uczniów z historią Igrzysk Olimpijskich ery nowożytnej i udziału w nich sportowców polskich.
·        najwybitniejsi polscy olimpijczycy - przedstawienie ich największych osiągnięć.

Postawione cele realizowane są poprzez:
·        zorganizowanie w szkole uroczystego apelu na inaugurację ,,Dni Edukacji Olimpijskiej”
·        przeprowadzenie z uczniami na godzinach wychowawczych zajęć poświęconych symbolice ruchu olimpijskiego i zasadom ,,fair play”,
·        zapoznanie uczniów na lekcjach wf z największymi sukcesami olimpijskimi sportowców polskich,
·        wykonanie klasowych gazetek ściennych o tematyce olimpijskiej.
·        Przeprowadzenie szkolnych eliminacji do II edycji Gminnego Konkursu Wiedzy Olimpijskiej.

Głównym punktem trwających w naszej szkole ,,Dni Edukacji Olimpijskiej”, jest dzisiejsza uroczystość wręczenia przez przedstawiciela PKOL Pana Zygmunta Smalcerza naszemu Klubowi certyfikatu potwierdzającego Jego przynależność do polskiego ruchu olimpijskiego. Zanim nastąpi moment wręczenia certyfikatu zapraszam serdecznie wszystkich do obejrzenia spektaklu przygotowanego na tą uroczystość przez uczniów naszej szkoły. Spektakl ten będzie dla naszych uczniów lekcją historii igrzysk olimpijskich, udziału i sukcesów w nich sportowców polskich oraz zapoznanie się z symboliką ruchu olimpijskiego.       

_______________________________
Narrator Ł

Zapraszamy serdecznie do obejrzenia spektaklu słowno-muzycznego pod tytułem ,,Symbolika i historia nowożytnych Igrzysk Olimpijskich”, przygotowanego na dzisiejszą uroczystość przez uczniów naszej szkoły. Zawiera on w swoim programie te treści, które poznawaliśmy podczas ,,Dni Edukacji Olimpijskiej” obchodzonych w naszej szkole. Będzie to dla nas zarazem  lekcja powtórzeniowa z historii  ruchu olimpijskiego.
Zacznijmy od początków, czyli od igrzysk w starożytnej Grecji

Uczeń -1

Krajem w którym powstał i rozwinął się tak piękny ruch sportowy  jakim są igrzyska  była starożytna Grecja. Pierwszymi zarejestrowanymi igrzyskami olimpijskimi, których dotyczą historyczne zapisy zwycięzców,  są igrzyska zorganizowane w miejscowości Olimpia w roku 776 p.n.e. Igrzyska stanowiły wyraz wspólnoty  narodowej plemion greckich i miały przede wszystkim charakter sportowy. Dla zapewnienia możliwości udziału w igrzyskach wszystkim wolnym Grekom  na czas ich trwania zawierany był ,,pokój boży”, który zapewniał zawodnikom śpieszącym na igrzyska bezpieczne przejście przez ziemie wrogich państw oraz zawieszenie broni i całkowite wstrzymanie się od wszelkich sporów. Sędziowie w pierwszym dniu igrzysk odbierali od zawodników przysięgę, że spełniają przepisane prawem warunki i że walczyć będą lojalnie, zachowując reguły fair play. Zwycięzcy olimpiad – olimionikowie – w swoich rodzinnych miastach obdarowywani byli nagrodami i  przywilejami. Sława zwycięzcy na wielkich igrzyskach opromieniała jego ojczyznę, przynosiła prestiż miastu-państwu, z którego pochodził. Każde z nich dążyło do tego, by jak najwięcej jego synów zdobywało wieńce. Igrzyska olimpijskie cieszyły się ogromnym autorytetem społecznym. O ich znaczeniu w życiu i kulturze narodu greckiego świadczy fakt, iż terminy igrzysk w Olimpii stanowiły podstawę pomiaru czasu w starożytnej Grecji. Po okresie rozkwitu igrzysk olimpijskich w IV i V wieku p.n.e. nastąpiło ograniczanie ich funkcji jako dominującego ośrodka jednoczącego państwa greckie. Ograniczenie samodzielności państw greckich oraz utrata niepodległości w II wieku p.n.e. stały się przyczyną upadku igrzysk.. Dekret  cesarza rzymskiego Teodozjusza I Wielkiego z 393 r n.e. zakazał dalszego organizowania igrzyska w Olimpii. Tak po prawie12 wiekach odbywania igrzyska olimpijskie przestają istnieć. Olimpia na wiele wieków poszła w zapomnienie. W zapomnienie poszła także piękna tradycja rozgrywanych tam igrzysk olimpijskich, aby zostać wskrzeszona w końcu XIX wieku przez wielkiego działacza na polu kultury fizycznej, pedagoga i wielkiego entuzjastę sztuki antycznej francuskiego barona Pierre de Coubertina.

Uczeń - 2

Wszyscy bez wyjątku uważają dzisiaj barona Pierrea de Coubertina za twórcą idei nowożytnego olimpizmu a jego indywidualność i wysiłek zadecydowały o odrodzeniu starożytnych igrzysk olimpijskich. To z jego inicjatywy w dniach 16-24 czerwca 1894 r. w Paryżu obradował Międzynarodowy Kongres Sportowy, kongres ,,dla wskrzeszenia Igrzysk Olimpijskich”, który zgromadził delegatów z 13 krajów. To on baron de Coubertin 23 czerwca 1894 r. z trybuny kongresu obwieszcza światu odrodzenie antycznej idei olimpijskiej ,,...W obecnym 1894 roku zostało nam dane zgromadzić w tym wielkim mieście Paryżu, ... przedstawicieli międzynarodowego sportu, ci zaś uchwalili jednomyślnie – wskrzeszenie idei prastarej, liczącej dwa tysiące lat, idei, która dzisiaj podobnie jak niegdyś, przyśpiesza rytm serc ludzkich ... helleński duch olimpijski, przytłumiony w ciągu licznych wieków, powrócił do naszego świata”. Ideologom kongresu szło o wznowienie igrzysk sportowych na wzór starożytnych olimpiad, zarówno w znaczeniu sportowym, jak i społecznym. W starożytności igrzyska były manifestacją jedności plemion greckich często skłóconych ze sobą. W założeniach P. de Coubertina wznowione igrzyska miały spełniać tę samą rolę, tylko na znacznie szerszej przestrzeni terytorialnej, mianowicie wszystkich kontynentów i państw. Kongres uchwalił przywrócenie igrzysk olimpijskich, wprowadzenie regularnego czteroletniego – bez względu na okoliczności – cyklu olimpiad, nadanie igrzyskom międzynarodowego charakteru, przystosowanie igrzysk do warunków i wymogów współczesności, przyznawanie igrzysk miastom a nie państwom, dopuszczenie do udziału w nich tylko amatorów, wykluczenie z tegoż udziału młodzieży szkolnej oraz ustanowienie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego jako stałej organizacji czuwającej nad prawidłowym rozwojem igrzysk. Kongres Paryski był bez wątpienia wydarzeniem w dziejach kultury przełomowym i stymulującym dla kierunków rozwoju sportu w świecie. Był on też zarazem wielkim triumfem francuskiego ruch sportowego oraz osobistym sukcesem barona Pierre’a de Coubertina. Baron de Coubertin jest symbolem nowożytnego olimpizmu, jest twórcą jego zasad, jego architektem oraz głównym ideologiem.

Narrator M

Baron de Coubertin do skarbnicy swego wkładu w dzieło olimpizmu dołożył także złoty medal olimpijski zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku. w dziedzinie literatury za utwór ,,Oda do sportu”. Współczesny mu sprawozdawca w taki oto sposób ocenia dzieło: ,,Oda  wyraża w sposób możliwie najbardziej bezpośredni ideę sportu. Gloryfikuje ona sport w równej mierze pod względem formy artystycznej, jak i wyczynowej”.

Narrator Ł

Wysłuchajmy teraz fragmentów ,,Ody do sportu” autorstwa barona Pierre’a de Coubertina.

I – uczeń -3

O Sporcie, rozrywko bogów, esencjo życia objawiona nagle
pośród karczowiska daremnych trudów dnia dzisiejszego,
promienny wysłanniku odległych czasów ludzkiego uśmiechu.
Pojawiłeś się i na wierzchołkach gór rozbłysła jutrzenka,
a promienie światła przenikać poczęły mroki puszczy.

II – uczeń – 4

O Sporcie, ty jesteś Piękno! Tyś architektem tej budowli ludzkiego ciała,
które oddane niskim żądzom warte jest pogardy,
a rzeźbione szlachetnym wysiłkiem staje się czarą wzniosłości.
Żadne piękno nie może istnieć bez proporcji i równowagi,
a tyś jest mistrzem niezrównanym obydwu,
gdyż stwarzasz harmonię, ty nadajesz rytm ruchom,
ty siłę zdobisz wdziękiem, a gibkość nasycasz mocą

III – uczeń -5

O Sporcie, tyś jest Sprawiedliwością! Słuszna miara zasług,
której daremnie poszukują ludzie w ustanowionych prawach
rodzi się sama z siebie w twym kręgu.
Nikt nie wzleci wyżej nad poprzeczkę, nie pobiegnie dłużej o chwilę
niż naprawdę zdoła:
tylko moc ciała i duch wyznaczyć może granice zwycięstwa....

IV – uczeń -6

O Sporcie, Tyś jest Honorem! Twoje tytuły wcale nie są warte,
gdy nie są zdobyte drogą uczciwą i w duchu pełnej bezinteresowności.
Kto doń dochodzi wprzód  wywiódłszy w pole swych towarzyszy
sam ponosi szkodę: przylgnie do niego miano niegodnego,
gdy się postępek potajemny wyda....



V – uczeń -7

O Sporcie! Ty jesteś Pokój!
Ty ustanawiasz przyjacielskie związki między ludami,
zbliżając je sobie we wspólnym kulcie siły ujarzmionej,
rzeczniczki ładu, zwycięzczyni siebie.
Tobie zawdzięcza wszystka młodzież świata poznanie siebie
i poszanowanie wzajemne bogactw kultury swych krajów.
I tak najwyższe wartości narodów stają się źródłem
szlachetnej walki i pokojowego współzawodnictwa.

Narrator M
Historyczne igrzyska I Olimpiady ery nowożytnej w Atenach, odbyły się w dniach od 5 do 15 kwietnia 1896 roku. Pierwsze igrzyska nowożytne zapoczątkowały nowy cykl igrzysk, którym dane było osiągnąć niebawem rangę największego w świecie festiwalu sportu, kultury i przyjaźni narodów.

Narrator Ł

Jakie są dziś olimpijskie igrzyska.
Zestawmy dwa fakty. Oto Ateny roku 1896. Trzynaście krajów, zaledwie 115 zawodników. Oto Sydney z 2000 roku – 199 krajów, 10651 zawodników.

W ciągu stulecia zmieniło się wszystko. Program, konkurencje, sposób rozgrywania zawodów, scenariusz otwarcia i zamknięcia igrzysk. Inne stadiony. Inaczej wyglądają ubiory sportowców. Tak jak współczesny świat zmienia w błyskawicznym tempie swoje oblicze, tak igrzyska olimpijskie szokują nas swoją metamorfozą.

Ich najpiękniejszym momentem jest ceremonia otwarcia i zamknięcia igrzysk.
 
Uczeń - 8

...Wypełniony do końca stadion olimpijski. Bajeczna kolorystyka. Atmosfera wielkiego święta. Przewodniczący MKOL i komitetu olimpijskiego wita szefa państwa. Dźwięki hymnu narodowego. Defilada. Maszerują kraje. Na czele ekip, idących w porządku alfabetycznym – chorążowie z narodowymi flagami. Pochód otwiera Grecja, zamykają gospodarze. Pierwszą defiladę ogląda Londyn podczas igrzysk w 1908 roku. Olimpijczycy zajmują środek stadionu. Przemawia przewodniczący komitetu organizacyjnego, potem prezydent MKOL. Szef państwa wygłasza w języku swego kraju słowa: ,,Ogłaszam otwarcie Igrzysk Olimpijskich  ... dla uczczenia ... Olimpiady  ery nowożytnej”

Igrzyska otwarte! Zbliża się chwila, pełna symbolicznych znaczeń, podniosłej radości. Płyną dźwięki hymnu olimpijskiego, tego którego słuchali  uczestnicy  pierwszych igrzysk w Atenach w 1896 roku
/wysłuchanie hymnu olimpijskiego/

Uczeń – 9

Na główny maszt wędruje flaga olimpijska. Nieskazitelne białe tło i pięć kół splecionych ze sobą – symbol połączenia pięciu kontynentów, wszystkich narodów bez względu na pochodzenie, rasę, wyznanie.
/uczniowie wnoszą białą flagę(2 osoby), a następni (5 osób) wnoszą kolorowe kółka olimpijskie i  przyklejają je na białej fladze -  zgodnie z czytanym tekstem/

Idą w kolejności: niebieska Europa, żółta Azją, czarna Afryka, zielona Australia z Oceanią i w kolorze czerwonym obie Ameryki. Pod olimpijską flagą, której autorem jest Coubertin, maszerują sportowcy od igrzysk w Antwerpii w 1920 roku.  

Uczeń - 10

Znicz olimpijski! Płonie on dopiero od igrzysk w Berlinie w 1936 roku.
/Dwie osoby wbiegają z zapalonym zniczem na scenę i tam pozostają/

Sztafeta biegaczy przenosi ogień wzniecony w ruinach świątyni Hery w antycznej Olimpii do miasta igrzysk. W dniu otwarcia ogień ten zapala znicz, który płonie przez czas trwania igrzysk.

Znicz płonie, chorążowie wszystkich ekip gromadzą się wokół wybranego zawodnika drużyny gospodarzy, który wygłasza tekst ślubowania, zwanego obecnie przyrzeczeniem olimpijskim.

Uczeń – 11  w stroju sportowym składa przysięgę na flagę olimpijską

,,W imieniu wszystkich zawodników  przyrzekam, że pragniemy stanąć do igrzysk olimpijskich we współzawodnictwie opartym na lojalności i poszanowaniu rządzących nimi przepisów oraz uczestniczyć w nich w duchu rycerskim dla chwały sportu i honoru naszych ekip”.

Uczeń -12

Przyrzeczenie olimpijskie jest kontynuacją uroczystej przysięgi olimpijskiej wprowadzonej przez Coubertina do ceremoniału otwarcia igrzysk w Antwerpii w 1920 roku.

Zmaganiom sportowców na arenach igrzysk towarzyszy hasło wyrażone w języku łacińskim: Citius – Altius – Fortius, co oznacza: szybciej – wyżej – silniej.
/uczeń wnosi tabliczkę z hasłem ,,Citius – Altius – Fortius”/

Treść tego hasła odnosi się nie tylko do wysiłku fizycznego lecz obejmuje także cele moralne i estetyczne. To właśnie hymn olimpijski, znicz, przyrzeczenie olimpijskie oraz flaga i hasło ,,Citius – Altius – Fortius” są szczególnymi znakami ceremoniału olimpijskiego.

Narrator Ł

Nowożytne igrzyska, które gromadzą dziś w szlachetnej walce tysiące sportowców z całego świata, nie miały wcale łatwych początków.
/ narrator czyta tekst o danej olimpiadzie - uczniowie wchodzą z tabliczkami kolejnych IO  –data i miejsce IO i pozostają na scenie- 24 osób/

Narrator M

(13)Debiut ateński w 1896 roku zakończył się wprawdzie sukcesem, ale minęło sporo czasu zanim nowa ideologia odniosła pewne i ostateczne zwycięstwo.

(14,15)Igrzyska w Paryżu w 1900 roku i w Saint Louis w 1904 roku są wybitnie nieudane. Rozciągnięte w czasie, pozbawione głównego stadionu, zorganizowane na przypadkowych obiektach. Pierwsze -  powiązane z Wystawą Powszechną, drugie - ,,przyczepione” do międzynarodowych targów, giną w zgiełku codziennego życia.     

(16)Optymizm budzą igrzyska w Londynie w 1908 roku. Przeprowadzone w kraju o wysokiej kulturze  sportowej, mają lepiej przygotowany program oraz właściwe obiekty.

(17)Dopiero Sztokholm w 1912 roku udowodnił w całej rozciągłości triumf nowego ruchu. Olimpijska atmosfera walki, znakomita organizacja, nowoczesne obiekty, wzorowo przygotowany program oraz imponująca uroczystość otwarcia i zamknięcia igrzysk.

Igrzyska VI olimpiady w Berlinie w 1916 roku nie odbyły się w związku z trwającą wojną.

Narrator Ł

(18)Igrzyska roku 1920 w Antwerpii  mimo nie długiego czasu od końca wojny były nad wyraz udane. Pobite zostały rekordy uczestnictwa, mimo wykluczenia z udziału ekipy Niemiec i ich sojuszników. Zaproszona do udziału w igrzyskach ekipa Polski nie przybyła ze względu na wojnę z Rosją Radziecką. Pierwszy raz składano przysięgę olimpijska i także pierwszy raz na stadion wniesiono flagę olimpijską.

(19)Rok 1924 – Paryż. Polacy wkraczają na areny olimpijskie.

Liczna, 77-osobowa ekipa zameldowała się w stolicy Francji. ,,Szydłowski niósł sztandar biało-czerwony i Cejzik transparent z napisem ,,Pologne”. Przywitanie – choć do litery P ludziom ręce spuchły od oklasków – było gorętsze od innych. Wyglądali wspaniale. Białe stroje, spodnie i swetry z obramowaniem amarantowym i orłem” tak relacjonował przemarsz polskiej ekipy podczas defilady  reporter ,,Przeglądu Sportowego”. Wielkiej kariery ekipa Polski na igrzyskach nie zrobiła, ale zakończyła występy zdobyciem pierwszych medali olimpijskich – srebrnego - drużyny kolarzy torowych na dystansie 4 km oraz – brązowego - rotmistrza Adama Królikiewicza  na koniu ,,Picador” w konkursie skoków.

(20)W następnych igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku na starcie stanęła 70-osobowa drużyna. Tu w Amsterdamie  po raz pierwszy nasza reprezentacja wywalczyła złoty medal olimpijski – dokonała tego w rzucie dyskiem Halina Konopacka.
/uczniowie z tabliczkami IO przynoszą kartę z nazwiskami mistrzów olimpijskich - wyznaczona osoba przypina ją na tablicy ,,Polscy mistrzowie olimpijscy”/

Polska wywiozła z Amsterdamu w sumie pięć medali: oprócz złota Konopackiej, polscy jeźdźcy wywalczyli srebro  w konkursie skoków oraz brąz we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego. Brązowe medale wywalczyła drużyna szablistów i wioślarska czwórka ze sternikiem.

(21)Rok 1932 igrzyska w Los Angeles. Skromna, zaledwie 20-osobowa ekipa walczy wspaniale i zdobywa dla Polski aż siedem medali 2-złote, 1-srebrny i 4-brązowe. Mistrzami olimpijskimi zostają wielcy lekkoatleci – Stanisława Walasiewiczówna w biegu na 100m i Janusz Kusociński w biegu na 10000m.

(22)Berlin był gospodarzem igrzysk w roku 1936. Do stolicy faszystowskich Niemiec wyjeżdża 116-osobowa ekipa polskich sportowców. Polacy zdobywają w sumie 6 medali: 3 srebrne i 3 brązowe. Największe sukcesy odnosimy w lekkiej atletyce – medale w tej dyscyplinie zdobywają: srebrne Stanisława Walasiewiczówna w biegu na 100m i Jadwiga Wajsówna w rzucie dyskiem oraz brązowy Maria Kwaśniewska w rzucie oszczepem.

Narrator M

Krwawa wojna narzucona światu przez zbrodniczy hitleryzm wykreśla z historii Igrzyska, które miały się odbyć w 1940r. w Helsinkach i w 1944r. w Londynie. Sportowcy polscy, którzy przygotowywali się do igrzysk ruszyli na front. Bronią ojczyzny. Pragnęli walczyć na stadionach, walczą w okopach. Sportowcy giną na polu walki, giną w obozach koncentracyjnych. Lista zabitych i pomordowanych olimpijczyków jest długa. Janusz Kusocińki mistrz olimpijski z Los Angeles ginie w Palmirach, ginie Tomasz Stankiewicz zdobywca srebrnego medalu w kolarstwie w Paryżu w 1924r, Kazimierz Szosland srebrny medalista z Amsterdamu w jeździectwie, giną Bronisław Czech, Antoni Cejzik i wielu innych olimpijczyków, którzy oddali swe życie za wolność kraju.

Narrator Ł

(23)Idea olimpizmu przetrwała jednak dziejowe burze i już w 1948 roku na stadionach Londynu sportowcy z pięciu kontynentów znów stanęli do walki o olimpijskie medale. Niewielka, 24-osobowa ekipa biało-czerwonych raczej manifestowała udział w pokojowym współzawodnictwie i przypominała o swoim istnieniu. W skład reprezentacji wchodzili zawodnicy doświadczeni, którym najlepsze lata kariery zabrała wojna. Pomimo trudności polska ekipa wywalczyła jednak w Londynie medal. Przedstawiciel młodego pokolenia Aleksy Antkiewicz rozpoczął piękny rozdział polskiego boksu – zdobywając brązowy medal w wadze piórkowej.

(24)Helsinki rok 1952. Młoda i liczna, 134-osobowa reprezentacja zdobywa dla naszych barw cztery medale. Bokserzy kontynuują medalową passę zapoczątkowaną w Londynie zdobywając dwa medale - złoty Zygmunt Chychła i srebrny - Aleksy Antkiewicz.

(25)Od Igrzysk Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku Polska coraz bardziej zaczyna się liczyć na arenach olimpijskich. 65-osobowa reprezentacja zdobywa 9 medali: 1 złoty, 4 srebrne i 4 brązowe, zajmując sporo dobrych, punktowanych miejsc. Jedyny złoty medal zdobywa lekkoatletka Elżbieta Duńska-Krzesińska w skoku w dal. W Melbourne zaczynamy zdobywać medale w dyscyplinach, w których  później staniemy się światową potęgą  jak szermierka czy  podnoszenie ciężarów.

Narrator M

(26)Igrzyska w 1960 roku w Rzymie potwierdzają sportową potęgę Polski. Zdobywamy aż 21 medali z tego 4 złote, 6 srebrnych i 11 brązowych. Mistrzostwo olimpijskie zdobywają: lekkoatleci Zdzisław Krzyszkowiak w biegu na 3 km z przeszkodami i Józef Szmidt w trójskoku, sztangista Ireneusz Paliński oraz bokser Kazimierz Paździor.

(27)Stolica Japonii Tokio jest gospodarzem Igrzysk Olimpijskich w 1964r. 144- osobowa ekipa zdobywa dla Polski łącznie 23 medali w tym 7 złotych.. W hali bokserskiej trzy razy brzmi polski hymn za sprawą zwycięstw Józefa Grudnia, Jerzego Kulej i Mariana Kasprzyka. Lekkoatleci zdobywają złoto w biegu sztafetowym 4x100m kobiet oraz w trójskoku za sprawa Józefa Szmidta dla którego jest to drugie mistrzostwo olimpijskie. Złote medale zdobywają także ciężarowiec Waldemar Baszanowski i szermierz Egon Franke.

(28)Igrzyska w 1968 roku w Meksyku na których zdobywamy 18 medali są dalszym ciągiem naszych sukcesów. Medale zdobywamy głównie w lekkiej atletyce, boksie, szermierce, podnoszeniu ciężarów. W Meksyku po raz drugi na najwyższym podium stają: Irena Szewińska, Waldemar Baszanowski i Jerzy Kulej.  Swój pierwszy złoty medal olimpijski zdobywa szermierz Jerzy Pawłowski. Zaczynamy się liczyć w strzelectwie głownie za sprawą mistrza olimpijskiego Józefa Zapędzkiego i w grach zespołowych - brązowy medal siatkarek.

Narrator Ł

(29)Monachium 1972 rok na starcie Igrzysk staje 291 sportowców z Polski. Plonem zmagań polskiej reprezentacji było 21 medali – 7 złotych, 5 srebrnych i 9 brązowych. Zwycięstwa olimijskie odnoszą: lekkoatleta Władysław Komar w pchnięciu kulą, Zygmunt Smalcerz w podnoszeniu ciężarów, Jan Szczepański w boksie, Józef Zapędzki w strzelaniu, Witold Woyda w szermierce  indywidualnie i w drużynie oraz nasza wspaniała drużyna piłkarska pod wodzą Kazimierza Górskiego. Tacy piłkarze jak Lubański, Deyna czy Gadocha po tym sukcesie stali się znani całemu światu.

(30)Kanadyjskie miasto Montreal jest gospodarzem Igrzysk Olimpijskich w 1976 roku. Igrzyska te zapoczątkowują okres bojkotu ich przez kraje z różnych powodów politycznych. Ze startu w tych igrzyskach rezygnują kraje afrykańskie. Polacy zdobywają na nich 26 medali. Trzy złote medale zdobywają lekkoatleci: Irena Szewińska w biegu na 400m, Tadeusz Ślusarski w skoku o tyczce i Jacek Wszoła w skoku wzwyż, bokser Jerzy Rybicki, Janusz Peciak w pięcioboju nowoczesnym. Kazimierz Lipień zdobywa złoty medal w zapasach w styku klasycznym. Polska staje się w tej dyscyplinie światową potęgą. Siódmy złoty medal zdobywa drużyna wspaniałych siatkarzy pod wodzą trenera Huberta Wagnera. W grach zespołowych zdobywamy jeszcze srebrny medal w piłce nożnej oraz brązowy w piłce ręcznej mężczyzn.

(31)Moskwa jest gospodarzem igrzysk w 1980 roku. W igrzyskach nie uczestniczą ze względów politycznych między innymi sportowcy USA, niemieckiej Republiki Federalnej, Japonii, Kanady czy Norwegii. Reprezentanci Polski zdobywają największą liczbę medali w historii ich startów aż 32, ale tylko 3 medali złotych. Mistrzami olimpijskimi zostają lekkoatleci: Władysław Kozakiewicz w skoku o tyczce oraz Bronisław Malinowski w biegu na 3km z przeszkodami i jeździec Jan Kowalczyk na koniu ,,Artemor” w konkursie skoków.

Narrator M

(32)W 1984 roku w Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles reprezentacja Polski nie startowała, zmuszona przez Związek Radziecki do bojkotu igrzysk. W igrzyskach nie uczestniczyli inne kraje ówczesnego bloku socjalistycznego jak: Niemiecka Republika Demokratyczna, Czechosłowacja, Węgry, Bułgaria,  Kuba.

(33)Stolica Korei Południowej  - Seul - w 1988 roku  gościła sportowców całego świata na XXIV Igrzyskach Olimpijskich. Polska ekipa liczyła 153 zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli 16 medali: 2 złote, 5 srebrnych i 9 brązowych. Złote medale dla Polski wywalczyli Waldemar Legień w judo i Andrzej Wroński w zapasach w stylu klasycznym. Należy podkreślić fakt, że nie zdobywamy na tych igrzyskach medalu w konkurencjach lekkoatletycznych a zaczynamy zdobywać medale w takich dyscyplinach jak judo, kajakarstwo.

(34)Barcelona 1992 rok. - 19 medali w tym: 3 złote, 6 srebrnych i 10 brązowych to zdobycz naszej reprezentacji. Mistrzem olimpijskim po raz drugi zostaje wspaniały judoka Waldemar Legień. Dwa pozostałe złote medale zdobywamy w pięcioboju nowoczesnym za sprawą drużyny i Arkadiusza Skrzypaszka – indywidualnie. Należy odnotować sukces naszej reprezentacji w piłce nożnej jakim niewątpliwie było  zdobycie wicemistrzostwa olimpijskiego po wspaniałym niestety przegranym finale z Hiszpanią.

Narrator Ł

(35)Igrzyska Olimpijskie w 1996 roku w Atlancie odbywają się równo w setną rocznicę pierwszej olimpiady ery nowożytnej. Dla reprezentacji polskiej Igrzyska te są bardzo udane, zdobywamy w nich 17 medali – 7 złotych, 5 srebrnych i 5 brązowych. Fantastyczny sukces odnoszą nasi zapaśnicy w stylu klasycznym zdobywają 3 złote, 1 srebrny i 1 brązowy medal. Mistrzostwo olimpijskie zdobywają – Ryszard Wolny, Włodzimierz Zawadzki i Andrzej Wroński dla którego jest to drugi złoty medal olimpijski – wcześniej zwyciężył podczas igrzysk w Seulu w 1988r.  Paweł Nastula podtrzymuje wspaniała passę złotych medali w judo Waldemara Legienia z Seulu i Barcelony, Renata Mauer zdobywa złoty i brązowy medal w strzelectwie, wspaniały sukces odnosi nasz  żeglarz Mateusz Kuśnierewicz zwyciężając w klasie Finn. Tu w Atlancie swój pierwszy złoty medal olimpijski zdobywa nasz wspaniały chodziarz Robert Korzeniowski.

(36)Ostatnie letnie Igrzyska Olimpijskie odbyły się w Sydney w 2000r. Wspaniale podczas zawodów olimpijskich wypadli nasi lekkoatleci zdobywając aż 4 złote medale olimpijskie. Kamila Skolimowska i Szymon Ziółkowski wygrywają w rzucie młotem a Robert Korzeniowski jest bezkonkurencyjny w chodzie zarówno na 20 jak i 50 kilometrów. Złoty medal zdobywają nasi wioślarze Robert Sycz i Tomasz Kucharski a w strzelectwie swój drugi tytuł mistrzowski zdobywa Renata Mauer. Cztery medale 2 srebrne i 2 brązowe zdobywają dla Polski nasi kajakarze. Zdobycz medalową w Sydney uzupełniają: zdobywcy srebrnych medali - Agata Wróbel i Szymon Kołecki w podnoszeniu ciężarów, nasza srebrna drużyna florecistek i Leszek Blanik z brązowym medalem w gimnastyce sportowej. W sumie w Sydney reprezentacja Polski wywalczyła 14 medali – 6 złotych, 5 srebrnych i 3 brązowe.

narrator M

Ogromne znaczenie dla dalszego rozwoju programu igrzysk i równowagi między letnimi i zimowymi dyscyplinami sportowymi miało przyznanie francuskiemu miastu Chamonix zorganizowania w 1924 roku  pod patronatem MKOL ,,Tygodnia Sportów Zimowych”, które  stały się później oficjalnymi pierwszymi Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi.
/uczniowie wchodzą z tabliczkami kolejnych ZIO - 19 osób/

Zimowe dyscypliny sportowe  jak łyżwiarstwo figurowe i hokej obecne były podczas igrzysk w 1908 i 1920roku. Zimowe Igrzyska Olimpijskie rozgrywane są w cyklu czteroletnim. Polacy uczestniczą w nich od pierwszych zawodów w  Chamonix. Sportowcy polscy nie zapisali w sportach zimowych tak wspaniałych kart w historii igrzysk olimpijskich jak w letnich. Na przestrzeni XIX olimpiad Zimowych od Chamonix w 1924r. do Salt Lake City w 2002r. reprezentanci Polski zdobyli ogółem 6 medali w tym 1 złoty, 2 srebrne i 3 brązowe. Pierwszy medal olimpijski dla Polski wywalczył w 1956r. podczas Igrzysk w Cortina d”Ampezzo Franciszek Gąsienica-Groń w kombinacji norweskiej. Duży sukces odnieśli Polacy w Squaw Valley w 1960r. gdzie Elwira Seroczyńska i Halina Pilejczyk w łyżwiarstwie szybkim w biegu na 1500m zdobyły odpowiednio srebrny i brązowy medal olimpijski. Największy sukces Polacy świętowali podczas Igrzysk w Sapporo w 1972r., gdzie Wojciech Fortuna wywalczył jedyny jak do tej pory złoty medal olimpijski w skokach narciarskich. Ostatnie sukcesy olimpijskie w sportach zimowych zawdzięczamy Adamowi Małyszowi, który podczas ostatnich Igrzysk w 2002 roku  w Salt Lake City  zdobył dla Polski dwa medale w skokach narciarskich. Srebrny medal wywalczył na skoczni K-120 a brązowy na K-90.

narrator Ł

Podsumujmy  udział polskich sportowców w zimowych i letnich Igrzyskach Olimpijskich.

1.     Polscy sportowcy zdobyli podczas Igrzysk Olimpijskich letnich i zimowych łącznie: 247 medali olimpijskich, z tego 57 złotych, 74 srebrnych i 116 brązowych.

2.     Najwięcej medali zdobyli: lekkoatleci – 48, dalej bokserzy – 43 medali, ciężarowcy –28, zapaśnicy - 23 i szermierzy – 20.

3.     Złotych medali najwięcej dostarczyli: lekkoatleci – 20, następnie bokserzy –8,  zapaśnicy –5, oraz  po 4 w podnoszeniu ciężarów, szermierce i strzelectwie.

4.     Spośród polskich sportowców najwięcej medali wywalczyła lekkoatletka – Irena Szewińska –7, dalej szermierze Jerzy Pawłowski – 5 i Witold Woyda – 4.

5.     Najwięcej medali złotych po 3 wywalczyli lekkoatleci Irena Szewińska i Robert Korzeniowski.

6.     Najwięcej - 6 razy w igrzyskach startowali Jerzy Pawłowski w szermierce i Adam Smelczyński w strzelectwie.

narrator M

Tak wyglądają dotychczasowe  sukcesy polskich sportowców na arenach Igrzysk Olimpijskich. Rok 2004 jest rokiem olimpijskim – rokiem Igrzysk Olimpijskich w Atenach. Tak po 108 latach igrzyska wracają w miejsce ich początków ery nowożytnej. Miejmy nadzieję, że nasi sportowcy na ateńskich arenach zmagań,  godnie będą reprezentować nasz kraj. Niech ateńskie Igrzyska Olimpijskie będą dla polskich sportowców pasmem niekończących się sukcesów, a nam kibicom dostarczą wielu wspaniałych chwil radości i wzruszeń.

,,Do boju Polsko” –zaśpiewajmy na koniec wspólnie tą piosenkę  niech ta piosenka towarzyszy naszym sportowcom i niesie ich po najwyższe laury olimpijskie w Atenach.

 

Scenariusz opracował: Jacek Kruk